تفاوت‌های بین OM2 و OM3 به‌طور قابل توجهی بر عملکرد، ظرفیت و کاربردهای آنها تأثیر می‌گذارد
OM2 (Optical Multimode 2) یکی از انواع فیبر نوری چندحالته است که به‌ویژه در شبکه‌های محلی (LAN) و دیتا سنترها برای انتقال داده‌ها در مسافت‌های کوتاه و متوسط کاربرد دارد. این نوع فیبر نوری به‌طور خاص برای استفاده در سیستم‌های ارتباطی با سرعت‌های پایین‌تر نسبت به OM3 و OM4 طراحی شده است.
1-ساختار و مشخصات فنی:
فیبر نوری OM2 یکی از انواع فیبرهای چندحالته است که با هسته‌ای به قطر ۵۰ میکرون و پوشش ۱۲۵ میکرون طراحی شده است. این طراحی به OM2 اجازه می‌دهد تا چندین حالت نور را به‌طور همزمان منتقل کند. هسته بزرگ‌تر آن نسبت به فیبرهای نوری تک حالته (single-mode) باعث می‌شود که نور در زوایای مختلفی به داخل هسته نفوذ کند و این امر منجر به افزایش ظرفیت انتقال داده‌ها در مسافت‌های کوتاه می‌شود. به‌طور خاص، OM2 می‌تواند تا مسافت ۸۰۰ متر برای انتقال داده‌های ۱ گیگابیت بر ثانیه و ۱۵۰ متر برای ۱۰ گیگابیت بر ثانیه عمل کند. این ویژگی‌ها OM2 را به گزینه‌ای مناسب برای شبکه‌های محلی و دیتا سنترهایی که به سرعت‌های متوسط نیاز دارند، تبدیل کرده است. همچنین، OM2 معمولاً در سیستم‌هایی که به طول موج‌های ۸۵۰ نانومتر و ۱۳۰۰ نانومتر کار می‌کنند، به‌کار می‌رود، که این طول موج‌ها معمولاً با LEDها و لیزرهای کوچک سازگار هستند. بنابراین، طراحی و ساختار OM2 به‌طور خاص برای پاسخگویی به نیازهای شبکه‌های مدرن و حساس به سرعت داده، بهینه شده است.
2. پهنای باند و ظرفیت انتقال:
OM2 دارای پهنای باندی در حدود ۵۰۰ مگاهرتز بر کیلومتر در طول موج ۸۵۰ نانومتر است. این مقدار به OM2 اجازه می‌دهد تا در مقایسه با OM1 (که دارای پهنای باند ۲۰۰ مگاهرتز بر کیلومتر است) عملکرد بهتری داشته باشد. افزایش پهنای باند به این معنی است که OM2 می‌تواند ظرفیت بیشتری برای انتقال داده‌ها در زمان مشخص داشته باشد، که این ویژگی برای شبکه‌هایی که نیاز به سرعت بالای انتقال دارند، بسیار مهم است. در عمل، این به این معناست که OM2 می‌تواند به طور همزمان داده‌های بیشتری را منتقل کند، که به‌ویژه در محیط‌های شلوغ و پر ترافیک مانند دیتا سنترها مفید است. به عنوان مثال، در یک شبکه محلی که چندین کاربر به‌طور همزمان از خدمات اینترنتی استفاده می‌کنند، OM2 می‌تواند به‌خوبی به نیازهای آنها پاسخ دهد. همچنین، با توجه به اینکه OM2 برای استفاده در مسافت‌های کوتاه طراحی شده است، عملکردش در انتقال داده‌ها در این فواصل به‌طور قابل توجهی بهینه است و به همین دلیل در کاربردهای متعددی مانند اتصال سرورها و سوئیچ‌ها در دیتا سنترها به‌کار می‌رود.
3. کاربردها:
OM2 در بسیاری از کاربردهای شبکه‌ای و ارتباطی به‌کار می‌رود. یکی از اصلی‌ترین کاربردهای آن در شبکه‌های محلی (LAN) است، جایی که نیاز به اتصال سریع و کارآمد بین دستگاه‌ها وجود دارد. به‌عنوان مثال، در یک دفتر کار، OM2 می‌تواند برای اتصال سوئیچ‌های اترنت به سرورهای مرکزی مورد استفاده قرار گیرد، که این امر به افزایش سرعت و کارایی شبکه کمک می‌کند. همچنین، OM2 در دیتا سنترها نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. در این محیط‌ها، OM2 می‌تواند برای ارتباطات داخلی بین سرورها، تجهیزات ذخیره‌سازی و دیگر تجهیزات شبکه استفاده شود. به‌عنوان مثال، یک دیتا سنتر می‌تواند از OM2 برای انتقال داده‌ها بین رک‌های سرور استفاده کند که در آن نیاز به انتقال سریع و بدون تأخیر داده‌ها وجود دارد. علاوه بر این، OM2 در سیستم‌های صوتی و تصویری، مانند سالن‌های کنفرانس، نیز کاربرد دارد. در این حالت، OM2 می‌تواند برای انتقال سیگنال‌های ویدئویی با کیفیت بالا بین دستگاه‌های مختلف به‌کار رود، که این ویژگی به‌ویژه در تولید و پخش محتواهای چندرسانه‌ای مهم است.
4. مقایسه با دیگر استانداردها:
OM2 به عنوان یک استاندارد قدیمی‌تر در مقایسه با OM3 و OM4 شناخته می‌شود. در حالی که OM2 برای سرعت‌های ۱ و ۱۰ گیگابیت بر ثانیه مناسب است، OM3 و OM4 می‌توانند سرعت‌های بالاتر (تا ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه) را در مسافت‌های بیشتری ارائه دهند. به‌عنوان مثال، OM3 معمولاً می‌تواند تا ۳۰۰ متر برای ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و OM4 می‌تواند تا ۱۵۰ متر برای سرعت‌های ۴۰ و ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه عملکرد داشته باشد. این تفاوت‌ها در عملکرد و ظرفیت انتقال داده، تصمیم‌گیری در مورد انتخاب نوع فیبر نوری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر یک سازمان به انتقال داده با سرعت بالا و در مسافت‌های طولانی‌تری نیاز داشته باشد، ممکن است OM3 یا OM4 گزینه‌های مناسب‌تری باشند. همچنین، با پیشرفت تکنولوژی و افزایش تقاضا برای انتقال داده با سرعت‌های بالاتر، OM2 ممکن است به تدریج از بازار خارج شود و نیاز به ارتقاء به استانداردهای جدیدتر احساس شود. در نتیجه، انتخاب نوع فیبر نوری بستگی به نیازهای خاص شبکه، بودجه و پیش‌بینی‌های آینده دارد.
5. مزایا و معایب
OM2 دارای مزایا و معایب خاصی است که باید در نظر گرفته شود. از جمله مزایای OM2 می‌توان به هزینه کمتر آن نسبت به OM3 و OM4 اشاره کرد. این ویژگی باعث می‌شود که OM2 گزینه‌ای مناسب برای کاربردهایی باشد که نیاز به سرعت‌های بسیار بالا ندارند و در عوض بر روی هزینه‌های پروژه تأکید دارند. همچنین، OM2 برای کاربردهای با نیاز به سرعت پایین‌تر و مسافت‌های کوتاه، مانند شبکه‌های محلی و دیتا سنترها، عملکرد خوبی دارد. با این حال، معایب OM2 نیز قابل توجه است. محدودیت در مسافت و سرعت نسبت به فیبرهای نوری جدیدتر، یکی از چالش‌های اصلی است. به عنوان مثال، اگر یک سازمان نیاز به انتقال داده در مسافت‌های طولانی و با سرعت‌های بالا داشته باشد، ممکن است OM2 مناسب نباشد و نیاز به ارتقاء به OM3 یا OM4 احساس شود. همچنین، با توجه به پیشرفت‌های فناوری و نیازهای رو به رشد در انتقال داده، احتمالاً در آینده نیاز به ارتقاء به استانداردهای جدیدتر برای پاسخگویی به نیازهای بزرگ‌تر وجود خواهد داشت. بنابراین، انتخاب OM2 باید با توجه به نیازهای خاص پروژه و پیش‌بینی‌های آینده صورت گیرد.
OM3 یکی از انواع فیبر نوری چندحالته (multimode) است که به‌طور خاص برای انتقال داده‌ها در شبکه‌های محلی (LAN) و دیتا سنترها طراحی شده است. این نوع فیبر به دلیل ویژگی‌های خاص خود، به عنوان یک گزینه بسیار محبوب در زیرساخت‌های شبکه مدرن شناخته می‌شود.
1-ساختار و مشخصات فنی:
فیبر نوری OM3 دارای هسته‌ای با قطر ۵۰ میکرون و پوشش ۱۲۵ میکرون است. این طراحی به OM3 اجازه می‌دهد تا چندین حالت نور را به‌طور همزمان منتقل کند. این ویژگی خاص به معنای این است که OM3 می‌تواند نور را در زوایای مختلفی به داخل هسته انتقال دهد و به این ترتیب ظرفیت انتقال داده‌ها را افزایش دهد. OM3 معمولاً با منبع نوری لیزری و LEDهایی که بر اساس طول موج ۸۵۰ نانومتر کار می‌کنند، استفاده می‌شود. این نوع فیبر به‌طور خاص برای استفاده در سیستم‌های ارتباطی با سرعت‌های بالا و در مسافت‌های متوسط طراحی شده است. به‌طور کلی، OM3 می‌تواند تا مسافت ۳۰۰ متر برای انتقال داده‌ها با سرعت ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و تا ۱۰۰ متر برای سرعت‌های ۴۰ و ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه عمل کند. این مشخصات فنی، OM3 را به یک گزینه ایده‌آل برای شبکه‌های با نیاز به سرعت بالا تبدیل کرده است.
2. پهنای باند و ظرفیت انتقال:
OM3 دارای پهنای باندی در حدود ۲۰۰۰ مگاهرتز بر کیلومتر در طول موج ۸۵۰ نانومتر است. این مقدار به OM3 اجازه می‌دهد تا داده‌ها را با سرعت‌های بالا و در مسافت‌های متوسط منتقل کند. افزایش پهنای باند به این معنی است که OM3 می‌تواند ظرفیت بیشتری برای انتقال داده‌ها در زمان مشخص داشته باشد، که این ویژگی برای شبکه‌هایی که نیاز به سرعت بالای انتقال دارند، بسیار مهم است. به عنوان مثال، در یک شبکه محلی که چندین کاربر به‌طور همزمان از خدمات اینترنتی استفاده می‌کنند، OM3 می‌تواند به‌خوبی به نیازهای آنها پاسخ دهد و عملکرد مناسبی ارائه دهد. همچنین، OM3 برای کاربردهای متعددی مانند انتقال ویدئو، داده‌های کلان و برنامه‌های کاربردی ابری نیز به‌کار می‌رود. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که OM3 به عنوان یک گزینه پیشرفته و کارآمد در میان دیگر انواع فیبرهای نوری چندحالته شناخته شود.
3. کاربردها:
OM3 معمولاً در بسیاری از کاربردهای شبکه‌ای و ارتباطی به‌کار می‌رود. یکی از اصلی‌ترین کاربردهای آن در شبکه‌های محلی (LAN) است، جایی که نیاز به اتصال سریع و کارآمد بین دستگاه‌ها وجود دارد. به‌عنوان مثال، در یک دفتر کار، OM3 می‌تواند برای اتصال سوئیچ‌های اترنت به سرورهای مرکزی مورد استفاده قرار گیرد، که این امر به افزایش سرعت و کارایی شبکه کمک می‌کند. همچنین، OM3 در دیتا سنترها نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. در این محیط‌ها، OM3 می‌تواند برای ارتباطات داخلی بین سرورها، تجهیزات ذخیره‌سازی و دیگر تجهیزات شبکه استفاده شود. به‌عنوان مثال، یک دیتا سنتر می‌تواند از OM3 برای انتقال داده‌ها بین رک‌های سرور استفاده کند که در آن نیاز به انتقال سریع و بدون تأخیر داده‌ها وجود دارد. علاوه بر این، OM3 در سیستم‌های صوتی و تصویری، مانند سالن‌های کنفرانس، نیز کاربرد دارد. در این حالت، OM3 می‌تواند برای انتقال سیگنال‌های ویدئویی با کیفیت بالا بین دستگاه‌های مختلف به‌کار رود، که این ویژگی به‌ویژه در تولید و پخش محتواهای چندرسانه‌ای مهم است.
4. مقایسه با دیگر استانداردها:
OM3 به عنوان یک استاندارد مدرن‌تر نسبت به OM2 و OM4 شناخته می‌شود. در حالی که OM2 برای سرعت‌های ۱ و ۱۰ گیگابیت بر ثانیه مناسب است، OM3 می‌تواند تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه در مسافت‌های ۳۰۰ متری و ۴۰ و ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه در مسافت‌های ۱۰۰ متری عملکرد داشته باشد. OM4، به‌عنوان نسخه پیشرفته‌تر، دارای پهنای باندی تا ۴۷۵۰ مگاهرتز بر کیلومتر است و می‌تواند در مسافت‌های بیشتری با سرعت‌های بالا عمل کند. این تفاوت‌ها در عملکرد و ظرفیت انتقال داده، تصمیم‌گیری در مورد انتخاب نوع فیبر نوری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر یک سازمان به انتقال داده با سرعت بالا و در مسافت‌های طولانی‌تری نیاز داشته باشد، ممکن است OM4 گزینه‌ای مناسب‌تر باشد. با این حال، OM3 به دلیل هزینه‌های کمتر نسبت به OM4 و عملکرد خوب، هنوز هم یک انتخاب محبوب در بسیاری از پروژه‌ها و زیرساخت‌ها است.
5. مزایا و معایب:
OM3 دارای مزایا و معایب خاصی است که باید در نظر گرفته شود. از جمله مزایای OM3 می‌توان به توانایی آن در انتقال داده با سرعت‌های بالا (تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و بیشتر) و پهنای باند بالا اشاره کرد. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که OM3 گزینه‌ای مناسب برای کاربردهای دیتا سنتر و شبکه‌های محلی با نیاز به ظرفیت بالا باشد. همچنین، OM3 به دلیل طراحی بهینه شده برای استفاده با منبع نوری لیزری، عملکرد بهتری در انتقال داده‌ها در مقایسه با فیبرهای نوری قدیمی‌تر دارد. با این حال، معایب OM3 نیز قابل توجه است. قیمت بالاتر نسبت به OM2 به دلیل تکنولوژی پیشرفته‌تر و هزینه‌های تولید بیشتر می‌تواند یکی از چالش‌های اصلی باشد. همچنین، در برخی از کاربردها که نیاز به سرعت‌های بالاتر و مسافت‌های طولانی‌تر وجود دارد، ممکن است نیاز به ارتقاء به OM4 احساس شود. بنابراین، انتخاب OM3 باید با توجه به نیازهای خاص پروژه، بودجه و پیش‌بینی‌های آینده صورت گیرد.
مقایسه OM2 , OM3
1-ساختار و مشخصات فنی:
OM2: فیبر نوری OM2 یکی از انواع فیبرهای نوری چندحالته است که به‌طور خاص برای انتقال داده‌ها طراحی شده است. OM2 دارای هسته‌ای به قطر ۵۰ میکرون و پوشش ۱۲۵ میکرون است. این طراحی به OM2 امکان می‌دهد تا چندین حالت نور را به‌طور همزمان منتقل کند. در این نوع فیبر، نور از طریق چندین مسیر مختلف در هسته منتقل می‌شود که به آن امکان می‌دهد تا داده‌ها را با کیفیت قابل قبولی در مسافت‌های کوتاه انتقال دهد. OM2 معمولاً از LEDهایی با طول موج ۸۵۰ نانومتر و ۱۳۰۰ نانومتر برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کند. این طول موج‌ها معمولاً برای سیستم‌های نوری چندحالته بهینه‌سازی شده‌اند و به انتقال کارآمد داده‌ها کمک می‌کنند. به‌طور خاص، OM2 می‌تواند تا مسافت ۸۰۰ متر برای انتقال داده‌های ۱ گیگابیت بر ثانیه و ۱۵۰ متر برای ۱۰ گیگابیت بر ثانیه عمل کند. این ویژگی‌ها نشان‌دهنده محدودیت‌های OM2 در مقایسه با انواع جدیدتر فیبر نوری است.
OM3: از سوی دیگر، OM3 نیز دارای هسته‌ای با قطر ۵۰ میکرون و پوشش ۱۲۵ میکرون است، اما طراحی آن به‌گونه‌ای است که به‌ویژه برای استفاده با لیزرها بهینه شده است. OM3 به‌طور خاص برای انتقال داده‌ها با طول موج ۸۵۰ نانومتر مناسب است و به همین دلیل می‌تواند بهره‌وری بیشتری در انتقال داده‌ها فراهم کند. این نوع فیبر نوری به‌دلیل استفاده از منابع نوری لیزری، می‌تواند تا ۳۰۰ متر برای انتقال داده‌های ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و تا ۱۰۰ متر برای سرعت‌های ۴۰ و ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه عمل کند. به این ترتیب، OM3 می‌تواند در محیط‌هایی با نیاز به انتقال داده با سرعت بالا و دقت بیشتر، مانند دیتا سنترها و شبکه‌های محلی بزرگ، عملکرد بهتری ارائه دهد. این ویژگی‌ها به OM3 اجازه می‌دهد تا به عنوان یک گزینه پیشرفته‌تر در مقایسه با OM2 شناخته شود.
2. پهنای باند و ظرفیت انتقال:
OM2: OM2 دارای پهنای باندی حدود ۵۰۰ مگاهرتز بر کیلومتر در طول موج ۸۵۰ نانومتر است. این مقدار به OM2 اجازه می‌دهد که در مسافت‌های کوتاه و با سرعت‌های پایین‌تر داده‌ها را منتقل کند. پهنای باند به‌عنوان معیاری برای ظرفیت انتقال داده‌ها در زمان مشخص تعریف می‌شود و به‌طور مستقیم با ظرفیت شبکه ارتباط دارد. به‌عنوان مثال، اگر یک شبکه محلی نیاز به انتقال داده با سرعت ۱ گیگابیت بر ثانیه در مسافت ۷۰۰ متر داشته باشد، OM2 می‌تواند این نیاز را برآورده کند، اما در سرعت‌های بالاتر و مسافت‌های طولانی‌تر محدودیت‌هایی خواهد داشت. این ویژگی‌های OM2، آن را به گزینه‌ای مناسب برای محیط‌هایی با نیاز به انتقال داده در سرعت‌های پایین‌تر و در مسافت‌های محدود تبدیل می‌کند، مانند دفاتر کار کوچک یا سیستم‌های صوتی و تصویری.
OM3: برخلاف OM2، OM3 دارای پهنای باندی حدود ۲۰۰۰ مگاهرتز بر کیلومتر در طول موج ۸۵۰ نانومتر است. این مقدار بالا به OM3 اجازه می‌دهد که داده‌ها را با سرعت‌های بالاتر و در مسافت‌های بیشتری منتقل کند. پهنای باند بالاتر به این معناست که OM3 می‌تواند ظرفیت بیشتری برای انتقال داده‌ها در زمان مشخص داشته باشد، که این ویژگی برای شبکه‌هایی که نیاز به سرعت بالای انتقال دارند، بسیار مهم است. به‌عنوان مثال، اگر یک دیتا سنتر نیاز به انتقال داده با سرعت ۱۰ گیگابیت بر ثانیه در مسافت ۲۵۰ متر داشته باشد، OM3 می‌تواند به‌خوبی این نیاز را برآورده کند و عملکرد بهتری نسبت به OM2 ارائه دهد. این بهبود در ظرفیت انتقال داده، OM3 را به گزینه‌ای مناسب برای کاربردهای با نیاز به سرعت‌های بالا، مانند برنامه‌های کاربردی ابری و انتقال ویدئو، تبدیل می‌کند.
3. کاربردها:
OM2: OM2 در محیط‌هایی استفاده می‌شود که نیاز به سرعت‌های پایین‌تر و مسافت‌های کوتاه‌تر وجود دارد. به‌عنوان مثال، در یک دفتر کار کوچک، OM2 می‌تواند برای اتصال بین سوئیچ‌ها و کاربرانی که به اینترنت و شبکه محلی متصل هستند، استفاده شود. در این سناریو، OM2 به‌خوبی می‌تواند داده‌ها را منتقل کند بدون اینکه نیازی به سرعت‌های بسیار بالا باشد. همچنین، OM2 می‌تواند در سیستم‌های صوتی و تصویری با نیاز به انتقال داده در مسافت‌های کوتاه مورد استفاده قرار گیرد، مانند کنفرانس‌ها یا ارائه‌های زنده، جایی که کیفیت تصویر و صدا در اولویت قرار دارد. به‌طور کلی، OM2 به‌عنوان یک گزینه اقتصادی و کارآمد برای محیط‌های با نیاز به ظرفیت و سرعت پایین شناخته می‌شود.
OM3: OM3 به‌طور گسترده‌ای در دیتا سنترها و شبکه‌های محلی بزرگ که نیاز به ظرفیت و سرعت بالایی دارند، استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، در یک دیتا سنتر، OM3 می‌تواند برای ارتباطات داخلی بین رک‌های سرور و تجهیزات ذخیره‌سازی استفاده شود. در این محیط، نیاز به انتقال سریع و بدون تأخیر داده‌ها بسیار مهم است، و OM3 می‌تواند این نیاز را به‌خوبی برآورده کند. همچنین، OM3 در کاربردهای با نیاز به انتقال ویدئو و داده‌های کلان بسیار مؤثر است، زیرا می‌تواند داده‌ها را با سرعت‌های بالا و در مسافت‌های متوسط منتقل کند. به‌عنوان مثال، در سیستم‌های ویدئویی پیشرفته که نیاز به انتقال تصویر با کیفیت بالا دارند، OM3 می‌تواند به‌عنوان یک راه‌حل مناسب عمل کند.
4. مقایسه هزینه:
OM2: هزینه OM2 معمولاً کمتر از OM3 است، که این ویژگی آن را به گزینه‌ای مناسب برای پروژه‌های کوچک و محیط‌هایی که نیاز به سرعت‌های بالا ندارند تبدیل می‌کند. در بسیاری از موارد، سازمان‌ها می‌توانند با انتخاب OM2 در هزینه‌های اولیه خود صرفه‌جویی کنند. این ویژگی به‌خصوص برای کسب‌وکارهای کوچک یا پروژه‌هایی که به سرعت‌های بالا نیاز ندارند، جذاب است. همچنین، هزینه پایین OM2 می‌تواند آن را به گزینه‌ای مناسب برای شبکه‌های موقت یا آزمایشی تبدیل کند.
OM3: در مقابل، هزینه OM3 به دلیل تکنولوژی پیشرفته‌تر و پهنای باند بالاتر، معمولاً بیشتر است. با این حال، این هزینه ممکن است در پروژه‌های بزرگ و با نیاز به سرعت‌های بالا به‌دلیل کارایی بهتر و کاهش هزینه‌های عملیاتی توجیه‌پذیر باشد. به عنوان مثال، در یک دیتا سنتر بزرگ که نیاز به انتقال حجم بالای داده‌ها در زمان کوتاه دارد، سرمایه‌گذاری در OM3 می‌تواند به افزایش بهره‌وری و کاهش زمان تأخیر کمک کند. بنابراین، تصمیم‌گیری بین OM2 و OM3 باید با توجه به نیازهای خاص پروژه و بازگشت سرمایه (ROI) انجام شود.
5. نتیجه‌گیری:
به‌طور کلی، انتخاب بین OM2 و OM3 بستگی به نیازهای خاص شبکه، بودجه و پیش‌بینی‌های آینده دارد. اگر یک شبکه به سرعت‌های بالا و انتقال داده در مسافت‌های متوسط نیاز دارد، OM3 گزینه بهتری خواهد بود. از طرف دیگر، اگر پروژه نیاز به هزینه پایین‌تر و انتقال داده در مسافت‌های کوتاه‌تر دارد، OM2 می‌تواند مناسب‌تر باشد. همچنین، با توجه به پیشرفت‌های فناوری و افزایش تقاضا برای انتقال داده با سرعت‌های بالاتر، ممکن است در آینده نیاز به ارتقاء به استانداردهای جدیدتر احساس شود. در نهایت، ارزیابی دقیق نیازها و شرایط خاص شبکه برای انتخاب مناسب بین OM2 و OM3 بسیار مهم است.
